آموزش ریستور کردن فایل های بزرگ و حجیم دیتابیس MYSQL در SSH لینوکس

ریستور کردن فایل های دیتابیس پر حجم و بزرگ از طریق محیط ssh در سیستم عامل لینوکس سرور

یکی از بزرگ ترین مشکلات مشتریانی که از هاست اشتراکی و میزبانی وب لینوکس به سرور مجازی یا سرور اختصاصی کوچ میکنند مشکل ریستور کردن فایل های sql بزرگ و حجیم در MySQL سرور لینوکس است . برنامه هایی مانند phpmyadmin یا MySQL  Dumper قادر به ذخیره سازی و ریستور کردن و بازیابی دیتابیس های خیلی بزرگ و حجیم نیستند و در صورت انتقال و ریستور کردن با آن ها همیشه احتمال و خطر بازیابی ناقص اطلاعات و آسیب دیدین دیتابیس وجود دارد .

از طرفی همیشه امکان ریستور کردن بکاپ کلی یا Full Backup برای خریدار سرور مجازی یا سرور اختصاصی امکان پذیر نیست . مثلا فول بکاپ توسط کنترل پنل cPanel ایجاد شده است ولی سرور مقصد از کنترل پنل دایرکت ادمین یا کلوکسو استفاده میکند . در این وضعیت هیچ راهی نیست جز استفاده از دستورات و کامند های ssh در لینوکس . در صورت استفاده صحیح از این کامند ها و دستورات برای بازیابی و ریستور کردن فایل های MySQL و دیتابیس ، قادر خواهید بود به راحتی فایل های MySQL با پسوند .sql و حجم های بالای ۱۵ و ۲۰ گیگ را در کمترین زمان ممکن و بدون خطا و آسیب دیدن به اطلاعات بازیابی و ریستور کنید .

قبل از انجام ریستور کردن دیتابیس توسط دستورات لینوکس در محیط ssh ابتدا باید اندازه پارامتر max_allowed_packet را بر اساس حجم دیتابیس مورد نظر تنظیم نمایید . برای ایجاد تغییرات در این پارامتر باید فایل my.cnf در مسیر /etc/ را ادیت کرده و میزان مورد نظر خود را وارد نمایید . سپس فایل را ذخیره کرده و سرویس MySQL را ریست کنید .

حالا وارد کنترل پنل وب هاستینگ سرور خود شوید و یک دیتابیس جدید ایجاد کنید . سپس نام کاربری و کلمه عبور این دیتابیس جدید را ساخته و به آن اختصاص دهید . حالا از طریق ssh وارد فولدر و پوشه ای شوید که فایل .sql در آن واقع شده است . با دستورات زیر اقدام به بازیابی و ریستور کردن این فایل .sql داخل دیتابیس MySQL ساخته شده در کنترل پنل وب هاستینگ خود نمایید :

mysql -u dbuser -p  dbname < db.sql

با زدن کلید Enter سیستم عامل از شما رمز و کلمه عبور دیتابیس ساخته شده در کنترل پنل را میخواهد که با وارد کردن آن عملیات بازیابی و ریستور کردن دیتابیس آغاز میگردد . اگر به کلمه عبور MySQL Root Password دسترسی دارید میتوانید بدون نیاز به کلمه عبور و نام کاربری دیتابیس اقدام به بازیابی و ریستور کردن آن با یوزر root پایگاه داده MySQL نمایید :

mysql -u root -p  dbname < db.sql

مشکل ایمپورت کردن دیتابیس های بزرگ و پر حجم در PHPMYADMIN

اسکریپت phpmyadmin معروف ترین برنامه مدیریت تحت وب دیتابیس های مبتنی بر MySQL است که تقریبا تمام کنترل پنل های وب هاستینگ معروف لینوکس ، از آن به عنوان اولین یا تنها برنامه مدیریت دیتابیس های MySQL استفاده میکنند .  ریستور کردن و ایمپورت دیتابیس های بزرگ MySQL  به کمک زبان php و به واسطه اسکریپت phpmyadmin به هیچ عنوان پیشنهاد نمیشود (به دلیل احتمال بروز خطا با ایمپورت ناقص دیتابیس) ، بنا بر این فقط زمانی اقدام به انجام این کار کنید که حجم دیتابیس شما حد اکثر ۲۰ یا ۳۰ مگابایت و سرعت کانکشن و اینترنت شما نیز حد اقل ۵۱۲ است . در غیر این صورت احتمال ایمپورت ناقص و خراب شدن دیتابیس بسیار زیاد است .

در بیشتر سرور های میزبانی وب مبتنی بر کنترل پنل های وب هاستینگ سی پنل و دایرکت ادمین ، حد اکثر حجم مجاز آپلود فایل توسط php به صورت پیش فرض روی ۸ مگابایت محدود شده است . بنا بر این در صورت ایمپورت کردن و آپلود کردن دیتابیس های بزرگ تر از ۸ مگابایت با پیام های خطایی مشابه زیر مواجه خواهید شد :

You probably tried to upload too large file. Please refer to documentation for ways to workaround this limit.

the file size exceeded the maximum size permitted by your PHP configuration

برای حل این مشکل و رفع محدودیت حجم آپلود و ایمپورت دیتابیس های MySQL کافی است تا فایل php.ini را ویرایش کرده و مقادیر زیر را به این شکل افزایش دهید :

memory_limit = 128M
post_max_size = 128M
upload_max_filesize = 128M
max_execution_time = 300
max_input_time = 300

بعد از انجام  تغییرات فوق در فایل php.ini اقدام به ریستارت کردن وب سرور و/یا اجرا کننده php کنید تا تغییرات در سرور اعمال شوند :

service httpd restart

با مراجعه مجدد به صفحه ایمپورت phpmyadmin مشاهده خواهید کرد که محدودیت ۸ مگابایتی آپلود دیتابیس به ۱۲۸ مگابایت افزایش پیدا کرده است .

برای ریستور کردن دیتابیس های بزرگ تر از ۲۰ مگابایت حتما از طریق SSH و دستورات مربوط به MySQL استفاده کنید  .

آپدیت کردن کردن لایسنس دایرکت ادمین

در صورتی که به هر دلیلی نیاز به تغییر لایسنس دایرکت ادمین نصب شده بر روی سرور مجازی یا سرور اختصاصی لینوکس خود دارید ، کافی است با اجرای دستورات زیر در محیط ssh سیستم عاملی لینوکس ، لایسنس دایرکت ادمین خود را تغییر دهید و کلیه تنظیمات مربوط به آن را به روز کنید :

cd /usr/local/directadmin/scripts
./getLicense.sh ۱۲۳ ۱۲۳۴
service directadmin restart

123 و ۱۲۳۴ که با رنگ قرمز مشخص شده اند به ترتیب Client ID و License ID لایسنس دایرکت ادمین جدید شما هستند که باید وارد کنید . بعد از وارد کردن اطلاعات لایسنس جدید دایرکت ادمین ، وارد کنترل پنل ادمین شده و از طریق یوزر ادمین ، قسمت آپدیت و به روز رسانی را چک کنید . لایسنس جدید دایرکت ادمین شما با موفقیت نصب شد!

توجه داشته باشید که به روز رسانی و چک کردن لایسنس توسط شرکت دایرکت ادمین به صورت روزانه نیست و برای مثال لایسنس مادام العمر دایرکت ادمین ، ماهی یک بار آپدیت و چک میشود . یعنی با مراجعه به کنترل پنل ادمین با پیغام مثلا ۲۵ روز به پایان مدت لایسن باقی مانده ، مواجه میشوید که به معنای ۱ ماهه بودن لایسنس نیست

آموزش نصب کنترل پنل دایرکت ادمین

قبل از نصب کنترل پنل دایرکت ادمین بر روی سرور مجازی یا سرور اختصاصی باید به این نکته توجه داشته باشید که کنترل پنل دایرکت ادمین به یک سری از سرویس ها و برنامه ها برای نصب موفق و کامل نیاز دارد

آموزش چگونگی نصب کنترل پنل دایرکت ادمین

سروریس های مورد نیاز دایرکت ادمین برای لینوکس CentOS 5.x

قبل از نصب کنترل پنل دایرکت ادمین بر روی کلیه ورژن های CentOS 5 باید سرویس های زیر را نصب کنید :

yum install gcc* -y
yum install flex -y
yum install make -y

قبل از نصب کنترل پنل دایرکت ادمین بر روی کلیه ورژن های CentOS 6 باید سرویس های زیر را نصب کنید :

yum install wget gcc gcc-c++ flex bison make bind bind-libs bind-utils openssl openssl-devel perl quota libaio libcom_err-devel libcurl-dev gd zlib-devel zip unzip libcap-devel cronie

قبل از نصب کنترل پنل دایرکت ادمین بر روی کلیه ورژن های Debian باید سرویس های زیر را نصب کنید :

pkg_add -r gmake perl

بعد از نصب برنامه های مورد نیاز کنترل پنل دایرکت ادمین ، با دستور wget اقدام به دریافت فایل اینستال دایرکت ادمین میکنیم :

wget http://www.directadmin.com/setup.sh

با دستور زیر مجوز های فایل ستاپ را به ۷۵۵ تغییر میدهیم :

chmod 755 setup.sh

سپس با دستور زیر وارد مرحله نصب کنترل پنل دایرکت ادمین میشویم :

./setup.sh

توجه داشته باشید که مراحل نصب کامل دایرکت ادمین به طور میانگین ۳۰ دقیقه زمان میخواهد…بعد از اتمام نصب دایرکت ادمین در صورتی که از طریق پورت ۲۲۲۲ موفق به باز کردن کنترل پنل نشدید ، باید پورت ۲۲۲۲ را از طریق فایروال iptables باز کنید و یا با دستور زیر فایروال iptables را موقتا غیر فعال کنید :

service iptables stop

در انتهای نصب دایرکت ادمین ، یوزر و پسسورد یزور ادمین به شما نمایش داده خواهد شد

20 دایرکتوری جهت ارسال لینک وب سایت

اضافه کردن وب سایت به دایرکتوری ها یکی از مهمترین راه های ایندکس کردن یک وب سایت روی اینترنت محسوب میشود.این روش به بهتر دیده شدن وب سایت شما روی اینترنت کمک میکند.
اضافه کردن وب سایت روی دایرکتوری ها به SEO وب سایت نیز کمک میکند.
به هر حال اضافه کردن وب سایت به دایرکتوری ها یکی از روش های بهینه و ارزان بازاریابی اینترنتی است.

شاید سوال شما این باشد که کجا باید وب سایتم را وارد کنم ؟
ما در این پست وبلاگ 20 منبع ارسال وب سایت را معرفی میکنیم.

  1. Google
  2. Bing
  3. Business.com
  4. Yahoo
  5. Mastermoz
  6. Wikidweb
  7. Freewd
  8. Linkbook
  9. URLmoz
  10. Quick Directory
  11. Pegasus Directory
  12. Sighber Café
  13. Directory V7N
  14. Prolink Directory
  15. Link Directory
  16. Linkdir
  17. Best of the Web (BOTW
  18. Amray
  19. ExactSeek
  20. A1 Web Directory

اضافه کردن وب سایت به این دایرکتوری ها که بعضی رایگان و بعضی هزینه ای هستند وقت گیر اما مفید خواهد بود. شاید بهتر باشد بعد از ثبت در این دایرکتوری ها مجدداً وضعیت وب سایت خود را بررسی و مانیتور کنید.

وب هاستینگ و مشکلات کاربران غیر حرفه ای

خیلی مواقع پیش می آید که یک کاربر در رابطه با هک شدن وب سایتش با ما تماس میگیرد. روش های مختلفی برای هک کردن یک وب سایت و ردیابی آن توسط کاربر وجود دارد و وقتی که چنین مواردی به گوشمان میخورد تنها راه حلمان آن است که سرمان را داخل سرویس فرو ببریم و به بررسی دقیق کارها و اتفاقات بپردازیم.

در مواردی که ما برمیخوریم وب سایت هایی هستند که قدیمی شده اند و بروز رسانی برنامه ها و اسکریپت ها به موقع انجام نشده است.

یک مورد ساده که بسیار دیده ایم اضافه شدن کدهای iframe در متن برنامه و یا کدهای HTML میباشد . عملکرد این روش روی وب سایت شما مانند تلویزیون های تصویر در تصویر است . در این حالت هر موقع وب سایت شما باز میشود از طریق کدiframe وب سایت مورد نظر نفوذ کننده نیز بصورت مخفیانه باز میشود بطوریکه شما متوجه این موضوع نمیشوید.

موارد عملکرد این روش بسیار متنوع است به عنوان مثال میتواند ایجاد ترافیک کاذب برای یک وب سایت ثالث یا ارسال ایمیل های اسپم یا اجرای یک key logger بر روی کامپیتور یک بازدید کننده از وب سایت باشد.
شاید پاک کردن این کدهای مخرب و اثرات آن زمان زیادی از ما نگیرد اما کاری است اضافی که باید انجام شود.

اما سوالی که مطرح است این است که این کدها چگونه به کدهای اصلی اضافه شده اند ؟

99 درصد اوقات هک شدن یک وب سایت ربطی به هک شدن سرور ندارد و تنها دلیل نفوذ به وب سایت از طریق رمز ورود به کنترل پنل , اشکال امنیتی در کدها و اسکریپت های روی وب سایت است .

در موارد متعددی این موضوع مربوط به دزدیده شدن رمز های ورود در هنگام تایپ یا ذخیره روی برنامه های مدیریت وب سایت روی کامپیوتر شما اتفاق می افتد.

رمز های ورودی که روی کامپیوترهای مشکل دار و هک شده دوستان و بستگان وارد میکنید عامل هک شدن وب سایت شما در آینده خواهد بود و یا شاید یک نفر رمز شما را هنگام ورود یادداشت کند.

برنامه هایی که برای FTP استفاده میکنید در صورت وجود ویروس های خاص روی کامپیوتر شما رمز ورود شما را ذخیره و برای هکرها ارسال میکنند .

اولین کاری که بعد از اصلاح وب سایت های هک شده به روش فوق انجام میدهیم تغییر رمز ورود به کنترل پنل میزبانی و FTP است و هرگز در انتخاب رمز از عددها و حروف ساده استفاده نمیکنیم.

از رمزهایی که قبلاً داشته ایم استفاده نمیکنیم.

توصیه مکنیم بصورت مستمر رمز ها را تغییر دهید تا درصورتی که جایی در دسترس ویروس ها یا هکر ها قرارگرفت فرصت استفاده از آن از دست برود.

از حروف و عددها و علائم بی معنی استفاده کنید مثلاً “gHHiTz2*676_4iUDesw&^kk”

برای رمزهای خود میتوانید از برنامه های نگهداری رمز ها و کلمه های عبور مانند lastpass استفاده نمایید.

در مورد اختلال فوق باید کدها بصورت دستی حذف شو اصلاح شوند . استفاده از افراد با تجربه و حرفه ای در اصلاح این موارد کار را تسریع میکند.

بطور کلی مشکلات امنیتی و حفره هایی که در برنامه وب سایت ها وجود دارد چیزی نیست که در مسئولیت شرکت های میزبانی باشد و لازم است مالک وبسایت بصورت جداگانه به آن رسیدگی کند و یا فرد یا افراد حرفه ای را برای بروز رسانی وب سایت و اسکریپت ها بصورت ماهانه یا چند ماهه به خدمت بگیرد.

هک شدن و ایجاد تغییر بر روی وب سایت ها چیزی است که روزانه بر روی میلیونها وب سایت صورت میگیرد و لازم است مالک وب سایت در این رابطه با کارشناسان مربوطه مرتبط باشد و این مسئولیت به آنها سپرده شود.

به هر حال موارد زیر را همیشه در رابطه با وب سایت در نظر داشته باشید.

1) رمز ورود سی پنل مربوط به کنترل پنل میزبانی و همچنین رمز ورود به بخش مدیریت وب سایت یا CMS را ساده انتخاب نکنید و هرچند یکبار تغییر دهید.

2) همیشه اسکریپت های خود را بروز نگهدارید مثلاً اگر از جوملا یا وردپرس یا دروپال یا هربرنامه دیگیری استفاده میکنید آنرا به آخرین نسخه ارتقاء دهید.

3) از قراردان و آپلود نمودن برنامه ها و کامپوننت هایی که نمیشناسید روی وب سایت یا سرویس میزبانی خودداری کنید.

4) کامپیوترهای ویروسی میتوانند وسیله ای برای نفوذ کدهای مخرب به سرورمیزبانی یا وب سایت شما باشد از هر کامپیوتری وارد FTP یا بخش های مدیریت میزبانی یا سیستم مدیریت محتوای وب سایت نشوید.

5) همیشه از وب سایت خود نسخه پشتیبان تهیه کنید.

راهنمای تهیه بک آپ Mail در Outlook 2010

از منوی File گزینه ی Options را در برنامه Outlook انتخاب کنید.

 

outlook1

در سربرگ Advanced دکمه ی export را طبق عکس در Outlook برگزینید.

outlook2

مطابق عکس Export to a flie را در Outlook انتخاب کنید.

outlook3

فایل بک آپ با پسوند .pst را در Outlook انتخاب کنید.

outlook4

طبق جهت های داخل عکس مطمئن شوید که نام mail خود را بهمراه گزینه ی Include  subfolders تیک بزنید.(با تیک زدن این گزینه تمامی زیرمجموعه های mail شما انتخاب میشوند).

outlook5

محل ذخیره ی فایل بک آپ Outlook خود را انتخاب کنید.(بهتر است یک درایو دیگر غیر از درایو های کامپیوتر شما باشد مثل یک USB)سایر تنظیمات را در حالت پیش فرض خود قرار دهید و دکمه Finish را انتخاب کنید.

outlook6

فایلی با نام مورد نظر و پسوند pst ساخته شده که همان فایل بک آپ شما از Outlook 2010 می باشد.

دی ان اس ( DNS )

دی ان اس ( DNS )

سرورهای DNS با یک فایلی به نام Zone file برای هر دامنه تنظیم می شود که این فایل حاوی رکوردهای مرجع (resource records) می باشد. چندین نوع رکورد وجود دارند که مهمترین آنها به شرح زیر است:

A : رکورد آدرس (Address record) باعث اتصال یک نام دامنه یا زیر دامنه  به یک آدرس IP می شود. به این معنا که اکنون آدرس آی پی و نام دامنه به یک چیز مشترک مثلا سایت شما اشاره دارند. اکنون سایت شما با آدرس آی پی و همچنین با نام دامنه قابل دسترسی است. این رکورد همچنین با عنوان DNS Record شناخته می شود.

PTR : رکورد اشاره گر (Pointer Record) اطلاعات لازم برای Reverse DNS را فراهم می آورد که به منظور واقعه نگاری (Logging) و تطبیق (Verification) نام دامنه بکارگرفته می شود. همچنین با نام Inverse DNS شناخته می شود. PTR یک رکورد اختیاری است.

CNAME : رکورد معیار نام (Canonucal Name Record) برای ایجاد نام های مستعار (Aliases) که به نام های دیگری اشاره میکنند بکار می رود. این گزینه معمولاً برای مرتبط کردن نامهای زیردامنه از نوع Mail , FTP , WWW به نام دامنه اصلی بکار می رود. مثلاً یک رکود CNAME می تواند clients.host97.net را به نام دامنه اصلی یعنی host97.net مرتبط کند. بنابراین، عمل CNAME مر تبط با Aliasing names می باشد.

NS : رکورد سرور نام دامنه (Name Server Record) یک DNS اصلی یا اولیه (Primary DNS) را برای یک نام دامنه مشخص می کند. بعلاوه یک رکورد NS برای مشخص کردن یک DNS ثانویه یا Secondry DNS لازم است. دی ان اس ثانویه به عنوان سیستم کمکی یا اضافی (Redundancy) بطور دائم یک نسخه پشتیبان و بروز شونده از محتویات سرور دی ان اس اصلی را در خود نگهداری میکند.

MX : رکورد انتقال یا تبادل نامه (Mail Exchange Record) برای معرفی کردن آدرس سروری بکار می رود که ایمیل ها باید بسوی آن منتقل شوند یا تغییر مسیر(Redirect) داشته باشند. این رکورد همچنین می تواند یک فیلد حق تقدم (Priority Field) داشته باشد بطوری که ایمیل بتواند از روی یک ترتیب تعیین شده به چندین سرور دیگر منتقل یا هدایت شود.

TXT : رکورد متن یا Text Record می تواند برای اضافه کردن هر نوع توضیح بکار رود. این رکورد همچنین جهت فراهم کردن اطلاعات لازم برای سیستم تصدیق  فرستنده ایمیل SPF بکار رود.

SOA : اولین رکورد در فایل یا رکورد شروع اعتبار (Start Of Authority) به عنوان اولین رکورد در فایل دی ان اس یا Zone File شناخته می شود که حاوی نام سرور دی ان اس اصلی می باشد. محتویات این رکورد باید با محتویات یک رکورد NS، آدرس ایمیل مدیر و طول زمانی که رکوردها باید پیش از بازگشت به سرور دی ان اس اصلی ذخیره شوند (Cash) مرتبط باشد. SOA همچنین شامل داده های مربوط به سرور دی ان اس ثانویه مانند تاریخ آخرین بروزرسانی و فاصله های زمانی برای بررسی تغییرات دومین است.

۱۰ نکته که قبل از بالا آوردن سایت باید چک کنید! (بخش سوم)

۳- چک کردن در مرورگرها:

یکی دیگر از چیزهای مهمی که پیش از بالا آوردن سایت باید چک کنید سازگاری آن با مرورگرهاست. خیلی از طراحان وب از این کار غفلت می‌کنند و پس از بالا اوردن سایت با مشکلات متعدد رو به رو می‌شوند. طراح باید به مخاطب هدف خود و مرورگرهایی که آن‌ها معمولاً استفاده می‌کنند آشنا باشد. در بین کسانی که بیش‌تر با فعالیت‌های آنلاین آشنا هستند دو مرورگر کروم و فایرفاکس محبوب‌ترند٬ اما نباید فرض کنید که بیش‌تر مردم از همین دو مرورگر استفاده می‌کنند. مطمئن شوید طراحی وب‌سایت‌تان با همه مرورگرهای شناخته شده سازگار است. ایده آل این است که از ابتدای طراحی این فاکتور مد نظر شما باشد. اگر طراحی شما عالی باشد اما در مرورگر اکسپلورر خوب نشان داده نشود ممکن است کاربرانی که این مرورگر را به دلیل در دست‌رس بودن ترجیح می‌دهند از دست بدهید. مرورگرهای اصلی که باید مدنظر شما باشد عبارتند از: اینترنت اکسپلورر٬ کروم٬ فایرفاکس٬ اپرا و سافاری (محض احتیاط)!

۴- چک کردن متن:

منظور فقط غلط‌گیری‌های نگارشی مانند املای کلمه ها٬ دستور زبان٬ و نشانه گذاری نیست. باید مطمئن شوید که کلیدواژه های اصلی‌تان حتماً در محتوای سایت دیده می‌شود. این کار وب‌سایت شما را SEO پسند می‌کند. هر جزیی از سایت از تگ‌ها و سرنویس‌ها و پانویس‌ها٬ تا متن‌های تبلیغاتی و تخفیفات سایت‌تان را وارسی کنید. متن‌های تبلیغاتی باید درست کار شده باشند و نامتناسب یا نامأنوس نباشند.

۵- لینک‌های سایت:

برای ایجاد لینک‌های داخلی و بیرونی احتمالاً از لیست‌های پیوند استفاده می‌کنید. اما صرف برجسته کردن و آبی رنگ کردن لینک‌ها به معنی مناسب بودن آن‌ها نیست. لینک سازی (Link Building) یکی از جنبه های اساسی طراحی وب‌سایت است و نباید از آن غفلت کرد. روی هر کدام از لینک‌هایتان کلیک کنید و مطمئن شوید درست کار می‌کند. این شامل لینک‌های تصویری و ویدیویی هم می‌شود.

۶- لینک RSS بلاگ:

اگر یک وبلاگ دارید مطمئن شوید لینک RSS آن درست کار می‌کند -اگرچه فید RSS فقط برای وبلاگ‌ها مفید نیست و بسیاری از سایت‌های دیگر نیز RSS خود را فعال می‌کنند- و کاربران‌تان می‌توانند از خوراک RSS برای اشتراک مطالب شما استفاده کنند. پیدا کردن لینک خوراک RSS باید ساده باشد. لینک‌های RSS علاوه بر کاربران برای موتورهای جست‌جو و تبلیغ سایت نیز سودمندند. این لینک‌ها موتورهای جست‌جو را از به روز رسانی‌های وب‌سایت شما آگاه می‌کنند. هم‌چنین برخی وب‌سایت‌ها کارشان گرد آوردن خوراک‌های RSS و نمایش محتوا با لینک دادن به سایت اصلی است که می‌تواند منبعی برای ایجاد ترافیک خارجی بیش‌تر به سمت کسب و کار باشد.

۷- کارکردهای سایت:

مطمئن شوید که همه کارکردهای (Functionality) سایت‌تان درست عمل می‌کنند. منظور از این کارکردها فرم‌ بازخورد٬ فرم ثبت نام٬ سبد خرید٬ درگاه پرداخت٬ و… است. همه این‌ها را خودتان چک کنید. بی توجهی به مشکلات در چنین جنبه های حیاتی یی می‌تواند به شدت بر کسب و کارتان اثرگذار باشد.

۸- معتبر بودن سایت:

همیشه باید مطمئن شوید که وب‌سایت‌تان ۱۰۰ درصد معتبر است. اشتباه های معمولی که می‌تواند باعث نامعتبر شدن وب‌سایت شما شامل تگ‌های آلت٬ و استفاده از & به جای amp& است.

۹- پشتیبان گیری:

ذخیره یک نسخه پشتیبان برای هر طراحی مهم است. نگه داشتن یک فایل پشتیبان به طراح امکان می‌دهد در صورت بروز هر مشکلی در آینده به سرعت برای رفع آن اقدام کنند. اگرچه شما تلاش می‌کنید طراحی‌تان را پیش از بالا آوردن سایت کامل کنید داشتن یک منبع جای‌گزین سبب خاطرجمعی است.

۱۰- وارسی نهایی سایت:

پس از کامل کردن این چک لیست پیش از بالا آوردن سایت برای آخرین بار سایت‌تان را چک کنید. خوب است از نظر یک فرد دیگر نیز استفاده کنید. لازم نیست این فرد متخصص طراحی باشد٬ همین که بتواند برخی مشکلات کار شما را پیدا کند عالی است. حالا سایت شما آماده نمایش عمومی است. موفق باشید.

۱۰ نکته که قبل از بالا آوردن سایت باید چک کنید! (بخش دوم)

۱- طراحی:

یکی از تأثیرگذارترین و مهم‌ترین چیزها که افراد در یک وب‌سایت به آن توجه می‌کنند طراحی آن است؛ به همین دلیل چک کردن طراحی سایت باید در اولویت باشد. وقتی سایتی را طراحی می‌کنید ممکن است فکر کنید کارتان را دارید خیلی عالی و برجسته انجام می‌دهید٬ در حالی که پس از پایان طراحیتازه متوجه اشکالات طراحی خود می‌شوید. معمولاً آدم‌ها نمی‌توانند ایرادهای آفریده خودشان را بلافاصله ببینند٬ اما با گذشت مدتی زمان بسیاری از مشکلاتی که متوجه آن نشده اند به چشم‌شان می آید. بنابراین همیشه خوب است پیش از بالا آوردن سایت‌تان طراحی سایت‌تان را برا آخرین بار چک کنید. منظور از این چک کردن فقط خوش بر و رویی و دل‌نوازی ظاهر سایت نیست. موارد متعددی باید چک شود٬ از جمله:

ترکیب رنگی‌تان را چک کنید: ممکن است به ترکیب رنگی که یک سایت خاص را شکل داده بی توجهی کنید. حتا وقتی برداشت اولیه تان از این ترکیب رنگی مثبت است بررسی مجدد آن ضرری نخواهد داشت. مطمئن شوید که ترکیب رنگ‌تان دیدگان را آزار نمی‌دهد. اگر عاشق رنگ‌های روشنید مطمئن شوید رنگ‌بندی‌تان شکل رنگ فضای داخلی خانه تان نشده باشد! رنگ‌ها باید با هم هماهنگ باشند و اگر در وارسی سایت‌تان احساس می‌کنید چیزی آزارتان می‌دهد احتمالاً مشکلی در کار است. بکوشید این مشکل را بیابید و در مرحله پیش از بالا آوردن سایت آن را رفع کنید.

ترکیب فونت‌ها: پس از رنگ‌ها ترکیبات فونت٬ اندازه و نوع آن‌ها را نیز چک کنید. فونت‌های شما باید هم‌خوانی داشته باشند. مطمئن شوید که همه کلمه ها در هر گوشه ای از سایت‌تان قابل مشاهده و خواندنند. ممکن است شما فونت‌های عجیب و غریب را دوست داشته باشید اما در طراحی سایت سادگی را حفظ کنید. لازم نیست کاربران‌تان را گیج کنید. اندازه فونت‌ها نیز باید مناسب و قابل خواندن باشد. بعضی فونت‌ها در مرورگرهای مختلف درست دیده نمی‌شوند حتا اگر ظاهراً در طراحی شما خیلی هم خوش شکل باشند. مهم‌ترین عامل درباره فونت‌ها خوانا بودن آن‌هاست٬ هدینگ٬ عنوان٬ متن همه باید واضح باشند و خواندن‌شان آسان باشد.

لوگوها و بنرها: خوب است لوگوها٬ بنرها و ویدیوهای داخل سایت‌تان را هم برای آخرین بار چک کنید و مطمئن شوید همه چیز درست است. احتمالاً لازم است لوگوی شرکت‌تان در همه بخش‌ها بیاید. بنرها باید در جای درست‌شان قرار گرفته باشند. وضوح تصاویر و ویدیوهای سایت‌تان را چک کنید و مطمئن شوید سرعت بالا آمدن صفحه تان زیاد نباشد. همه چیز را که درست کردید دوباره کلیت کار را چک کنید.

۲- عنوان‌ها و متاتگ‌ها:

عنوان ها و متاتگ‌ها (Meta Tag) برای وب‌سایت شما بسیار مهمند٬ به ویژه از جهت موتور جست‌جو پسند کردن سایت. یکی از راه‌های اصلی ایجاد کسب و کار در وب بهینه سازی وب‌سایت از دید موتور جست‌جو (SEO) است که کمک می‌کند سایت‌تان در نتایج جست‌جو دیده شود. چک کردن عنوان‌ها و متاتگ‌ها برای این کار مفید است.

عنوان: هیچ وقت در ایجاد عنوان (Title) برای صفحه های سایت‌تان شتاب‌زده عمل نکنید. این مهم‌ترین چیزی است که یک موتور جست‌جو وقت بررسی سایت شما تشخیص می‌دهد. موتورهای جست‌جو سایت‌ها را مثل مردم نمی‌بینند.

مردم ممکن است از طراحی زیبای سایت شما شگفت‌زده شوند؛ موتور جست‌جو شعورش به این چیزها نمی‌رسد و اول به عنوان نگاه می‌کند. عنوان نباید از ۷۵ کاراکتر بیش‌تر باشد. عنوان‌تان باید برای کاربری که در نتایج جست‌جو سایت‌تان را می‌بیند بامعنی باشد. اولین چیزی که کاربران از سایت شم در نتایج جست‌جو می‌بینند همین عنوان است. در عنوان باید کلیدواژه هایی که زیاد جست‌جو می‌شوند و به صفحه تان مرتبطند قرار بگیرند و غلط گرامری٬ املایی و نشانه گذاری نداشته باشد. بهتر است از جمله های کامل استفاده نکنید.

متا دیسکریپشن (Meta Description): نباید از ۱۶۵ کاراکتر بیش‌تر باشد و باید درباره صفحه باشد. متا دیسکریپشن باید برای هر صفحه متفاوت باشد تا محتوای آن کپی تشخیص داده نشود. باید در عین حالی که همه کلیدواژه های مهم‌تان را در دیسکریپشن می‌آورید بکوشید این توصیف معنی درستی نیز داشته باشد. دومین چیزی که کاربر در نتایج جست‌جو می‌بیند همین توصیف است؛ پس فقط یک زنجیره از کلیدواژه ها را پشت سر هم ردیف نکنید. توصیف باید بامعنی و مرتبط به صفحه باشد.

متا کی‌ورد (Meta Keyword): مطمئن شوید کلیدواژه های درست و تگ‌های مرتبط استفاده می‌کنید. متا دیسکریپشن و تگ‌ها به اندازه عنوان مهم نیستند اما نمی‌توانید هم به آن‌ها بی اعتنا باشید. کلیدواژه های پر جست‌جو و مرتبط را برای متا کی‌وردهایتان استفاده کنید. با تغییراتی که گوگل در الگوریتم‌هایش داده است ظاهراً از اهمیت متا کی‌وردها به شدت کم شده و بسیاری از متخصصان SEO عقیده دارند گوگل دیگر به آن‌ها هیچ توجهی ندارد.

هدینگ‌های H1 و H2: ممکن است محتوای سایت‌تان عالی و غبطه انگیز باشد اما موتورهای جست‌جو به آن کم محلی کنند. دلیلش می‌تواند هدینگ‌های نه چندان متأثر کننده شما باشد. مطمئن شوید که هدینگ‌های H1 و H2یتان حاوی کلیدواژه های اصلی‌تان و صریح و مستقیم باشند. هدینگ‌ها هم بر موتورهای جست‌جو و هم بر خوانندگان سایت تان مؤثرند. بسیاری از مردم پیش از خواندن کل محتوا اول هدینگ‌ها را می‌بینند. پس باید آن‌ها را با هدینگ خوب فریفته کنید تا به خواندن محتوایتان ترغیب شوند.

تگ‌های آلت (Alt Tags): هیچ وقت تگ گذاشتن برای تصویرها را فراموش نکنید. موتورهای جست‌جو به جای تصویر توصیف و تگ آلت ان را می‌بینند. مطمئن شوید که که یک تگ آلت صریح و مرتبط با تصویر و یک توصیف روشن برای آن گذاشته اید که کلیدواژه اصلی را هم در خود دارد.